Waarom etaleren we onze emoties, maar walgen we van sentiment? Échte gevoelens maken ons menselijk, maar aanstellen is voor drama-queens. En van verdriet opkroppen krijg je kanker, toch? Crybaby is droogkomische monoloog over emo-kitsch en ‘echte tranen’. In vergaderingen lijkt er geen plek voor emoties, maar in talkshows worden tranen juist toegejuicht. Wat is het verschil tussen emotionaliteit en sentimentaliteit, authentiek en nep, kunst en kitsch, ernst en ironie? Is er wel een verschil?
“messcherpe satire van een jonge culturele elite die wanhopig op zoek is naar authenticiteit en het ervaren van grootse emoties”
Ruby werkt in de museumshop in het museum voor hedendaagse kunst. Terwijl ze aan het werk is gebeurt er een vreselijk ongeluk. Dat ontlokt bij haar echter geen tranen. Wanneer heeft ze eigenlijk voor het laatst gehuild? In haar zoektocht naar authentieke tranen raakt ze in gesprek met een Tino-Martin fan, een Vlaamse stadsdichter en een pretentieuze Van Gogh-kenner.
Crybaby is benoemd als één van de beste nieuwe toneelteksten van seizoen 2021/2022 door de NRC Handelsblad.
“Crybaby van actrice Emma Buysse en regisseur Luna Joosten is satire over de zoektocht naar het echte ik. Buysse (25) speelt een vrouw die graag zou kunnen huilen. Maar ze heeft geen gevoel, zegt ze. Pretentieuze kunst windt haar op, authentieke gevoelens in levenskunst stoten haar af. Die botsing tussen echt en nep en tussen verschillende kunstvormen wordt op verschillende niveaus uitgespeeld, met het wendbare, dubbelzinnige acteren van Buysse als grootste troef.”
“Twee jaar geleden wonnen Emma Buysse en Luna Joosten een Fringe Award met hun eerste gezamenlijke voorstelling Great People. Dit jaar zijn ze terug met de solo Crybaby, waarmee ze hun uitzonderlijke schrijf- en acteertalent andermaal bewijzen (...)
Buysse is ijzersterk in de manier waarop ze de oprechte wil om tot een innerlijk verdriet door te stoten en de superieure ongenaakbaarheid van haar personage in balans houdt."
